თანამშრომლებმა რომ ორგანიზაციისათვის შესაძლებლობების მაქსიმუმი გაკეთონ, საჭიროა:

1. ჰქონდეთ ძალიან მკაფიო ამოცანა,

2. ჰქონდეთ ეფექტური მოტივაცია ამ ამოცანის გადაწყვეტაზე და

3. სათანადო ხელშეწყობა მუშაობაში.

ამით ისინი თავისი შესაძლებლობების მაქსიმუმს გააკეთებენ იმ კომპეტენციის ფარგლებში რომელიც გააჩნიათ.

მაგრამ, თუ ხელმძღვანელობა დროთა განმავლობაში მათ იმაშიც დაეხმარება, რომ საკუთარი საქმის კეთების გზები და მეთოდები უკეთ შეისწავლონ და აგრეთვე ის უნარ-ჩვევები გამოიმუშაონ და განივითარონ, რომლებიც მათ საქმის უკეთ კეთებისათვის სჭირდებათ, შედეგად ამოუწურავ რესურსს, საინეტერესო გენერირებულ და განხორციელებულ იდეებს მივიღებთ ისეთი ადამიანებისგანაც კი, ვისგანაც ამას სულ არ ველით.

გრძელვადიან პერიოდში თითქმის უშედეგოა კონტროლზე, დასჯაზე დახარჯული რესურსები და მათ არაფერი დადებითი შედეგი ფაქტიურად არ მოაქვს. უფრო პირიქით, ასეთი ქმედებებით, შესაძლოა, უფრო არა ხელმძღვანელობის მხარეს, არამედ მათ საპირისპირო მხარეს მდგომი კოლექტივი მივიღოთ.

ამ სამი ფაქტორიდან განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი სწორედ მკაფიოდ დასმული ამოცანაა. რაც უფრო მკაფიო და კონკრეტულია ამოცანა და პასუხისმგებლობაც, აქედან გამომდინარე მით უფრო დიდია მოტივაციაც უფრო მეტის და უფრო კარგად კეთებისათვის. თუმცა  მოტივაციის სქემას და მუშაობაში ხელშეწყობას, გრძელვადიან პერიოდში, აგრეთვე არც თუ ისე მცირე როლი უკავია თანამშრომელთა პროდუქტიულობის ამაღლებაში.