თუ ანალიზს ვაკეთებთ, მაგრამ გადაწყვეტილებებს ვერ ვიღებთ, შესაძლოა ჯობდეს ანალიზის გარეშე მივიღოთ გადაწყვეტილება. თუ გაუთავებლად ვგეგმავთ, მაგრამ მოქმედებაზე გადასვლას ვერ ვახერხებთ, მაშინ ალბათ დაუგეგმავად მოქმედების დაწყება სჯობს. თუ ვსწავლობთ, ვსწავლობთ, მაგრამ ნასწავლის გამოყენებამდე საქმე ვერ მიგვყავს, მაშინ უსწავლელად გაკეთება და მერე მუშაობის პროცესში ალბათ საკუთარ შეცდომებზე სწავლა უკეთესია.
თუ გაუთავებლად იწელება მოქმედებისთვის მომზადება, მაშინ ალბათ ჯობს დავიწყოთ მოქმედება და მერე გამოჩნდება. ყველა შემთხვევაში წესით მოქმედება ჯობია მუდმივ, დაუსრულებელ მომზადებას მოქმედებისთვის.
ძალიან ხშირია სამწუხაროდ, როდესაც ჩვენს უმოქმედობას მომზადებით ვამართლებთ, ან გულწრფელად გვგონია, რომ ვემზადებით და ერთხელაც დავიწყებთ და უკეთესად გავაკეთებთ. მაგრამ ეს “მომზადება” ისე გვეწელება, რომ თვითონ მოქმედებასაც ეკარგება მერე ფასიც და მნიშვნელობაც. ასეთ დროს ალბათ ისევ მოუმზადებლად, მაგრამ დაწყება სჯობს.
თქვენ გქონიათ ესეთი შემთხვევა? როგორ იქცევით ასეთ დროს?
Loading ...