წამყვან ბანკებში ზურგში მომუშავე თანამშრომლები უფრო და უფრო აქტიურად წავლენ უცხოეთში სამუშაოდ ან სასწავლებლად, ან შედარებით პატარა ზომის კონკურენტებთან უკეთეს პოზიციებზე გადავლენ, ხოლო კლიენტებთან მომუშავე თანამშრომლებს სულ უფრო ადვილად წაიყვანენ კლიენტები.

იმიტომ კი არა მარტო, რომ წამყვანი ბანკები დღეს ყველაზე კარგად ზრდიან კადრებს, არამედ იმიტომაც რომ ჯამურ წლიურ ანაზღაურებაში ძალიან დიდი განსხვავებაა მაღალ და საშუალო და დაბალი რანგის თანამშრომლებს შორის.

მეორეს მხრივ, თითქოს რატო უნდა იყოს ასე? მენეჯმენტმა მოახერხა და კარგი კომპენსაცის სქემები შეათანხმა სამეთვალყურეო საბჭოებთან. კარგად იმუშავეს და შესაბამისად შეთანხმებული სქემით დაიმსახერეს კიდეც ის რასაც იღებენ. სამართლიანად არის ყველაფერი.

მაგრამ თანამშრომლები, რომლებიც ამას ხედავენ თვლიან, რომ შედეგში მათი წვლილიც არ არის მცირე. მაშინ როდესაც მათი ანაზღაურება საბაზროსთან შედარებით შესაძლოა მაღალიც კია, მაგრამ არასამართლიანად დაბალია ბანკის მოგების გათვალისწინებით და მათი ხელმძღვანელების ანაზღაურებასთან შედარებით.

თუ იმასაც გავითვალისწიენებთ, რომ ინფორმირებული თანამშრომლები ასევე ფიქრობენ მენეჯმენტის შეფასების ინდიკატორები ისეა დადგენილი, რომ ისინი მოგებას და შესაბამისად არც საკუთარ ბონუსებს არ შეამცირებენ თანამშორმლებისთვის ანაზღაურების გაზრდით ეს მათ გულისწყრომას და წასვლის სურვილს კიდევ უფრო მეტად აძლიერებს.

შრომის ანაზღაურების სისტემა ისე უნდა იყოს აწყობილი, რომ ის არამარტო საბაზროს შესაბამის კომპენსაციას უზრუნველყოფდეს, არამედ სამართლიანიც უნდა იყოს თანამშრომლების უდიდესი ნაწილის აღქმაში.