შენივე მიღებული გადაწყვეტილებების ტყვე არ უნდა გახდე ადამიანი არასდროს. არადა  სამწუხაროდ ასე საკმაოდ ხშირად ხდება. გადავწყვეტთ რაღაცას და ისე მოგვწონს, რომ ობიექტურად შეფასება გვიჭირს, ან ვხვდებით რომ შეგვეშალა, მაგრამ აღიარება არ გვინდა.

როდესაც ჩვენზე ჩვენივე მიღებული გადაწყვეტილებები იმაზე მეტ გავლენას ახდენს, ვიდრე ობიექტურად უნდა ახდენდეს და ჩვენივე შეცდომის დანახვაში და აღიარებაში გვიშლის ხელს, არ გვაძლევს საშუალებას ობიექტურად შევაფასოთ და შესაბამისად გამოვასწოროთ ჩვენივე შეცდომა, ტყვეები ვართ ამ დროს, საკუთარი გადაწყვეტილებების ტყვეები. და შეიძლება ეს ტყვეობა ყველაზე საშიში და სახიფათოა, როგორც ჩვენთვის, ისე იმ ადამიანებისთვის, ვისაც ეს გადაწყვეტილებები ეხება.

კომპანიები იმიტომ კი არ კოტრდებიან, რომ კაპიტალი ეწურებათ, ან ქეშზე წვდომა აღარ აქვთ, ან კრედიტორები აღარ ენდობიან, ამ მომხმარებლები აღარ ყიდულობენ პროდუქტს ან მომსახურებას.

კომპანიები მაშინ წყვეტენ არსებობას, როდესაც დამფუძნებლებს შორის ან მენეჯმენტის გუნდში უკანასკნელი ადამიანი კარგავს ორგანიზაციის გადარჩენის იმედს და სურვილს. მაშინ, როდესაც აღარავინ რჩება, ვინც აგრძელებს ორგანიზაციის გადარჩენისთვის ბრძოლას.

იქამდე, სანამ ასეთი თუნდაც ერთი ადამიანი არსებობს, ორგანიზაციას აქვს შანსი, რომ გადარჩეს და ამ მდგომარეობიდან გამოვიდეს.

ახლად დანიშნული ხელმძღვანელის შეფასებისას იმ შედეგებს, რასაც ის იმავე ადამიანებით მიაღწევს, ვინც დახვდება, უფრო მეტი ღირებულება აქვს, ვიდრე გუნდის გამოცვლით თუნდაც მოკლე ვადაში მნიშვნელოვნად გაუმჯობესებულ შედეგებს.

არა იმიტომ, რომ რასაც არ უნდა მიაღწიო, ეს შედეგები უკეთესი მართვით კიარა უკეთესი ადამიანების მიყვანით აიხსნება მომავალში, არამედ იმიტომ, რომ იმავე ადამიანებით რამდენადაც უფრო რთულია უკეთესი შედეგების მიღწევა, იმდენად სტაბილური და გრძელვადიანი გაუმჯობესების შესაძლებლობას იძლევა როგორც მთლიანად ორგანიზაციისთვის, ისე ხელძღვანელისთვის პირადად.

როგორი ძლიერი ლიდერიც არ უნდა ჰყავდეს ორგანიზაციას საკმარისი აღარ არის წარმატებისთვის, თუ ადამიანები, ვინც მას ორგანიზაციის მართვაში ეხმარებიან, თვითონაც ლიდერული პრინციპებით არ მოქმედებენ. წარმატებას ლიდერთა ქსელი სჭირდება, და რაც უფრო მეტ რგოლში მეტ დონეზე ლიდერობენ და არა მართავენ ადამიანებს, მით უფრო დიდია იმის ალბათობა, რომ ორგანიზაცია წარმატებული იქნება.

აქედან გამომდინარე, ლიდერის საქმე სულ უფრო მეტად არა ლიდერობა, არამედ ორგანიზაციაში ლიდერთა ქსელის მშენებლობა, სხვა ადამიანებში ლიდერული სულის განვითარება და მთელ ორგანიზაციაში ლიდერული პრინციპების დამკვიდრება ხდება. სწორედ ის ორგანიზაციები მიაღწევენ ალბათ წარმატებას, სადაც ლიდერები ამას ყველაზე კარგად გააკეთებენ და მთლიან ორგანიზაციას დააფუძნებენ ლიდერობაზე და არა მხოლოდ მათ პირად საქმიანობას.

20%-იანი ფასდაკლება აქვს? მე 30-იანს გავაკეთებ. რამხელა მაღაზია გაუხსნია, მე უფრო დიდს გავუხსნი, გვერდზევე. ის ქულებს აგროვებინებს, ჩემთან გაორმაგებულ ქულებს დავაგროვებინებ,  და სხვ. – დამარცხებულის სტრატეგიაა.

თუ ჩვენ შესადარისად (თუ მაინცდამაინც) საკუთარ თავს ავიღებთ და იმაზე ვიფიქრებთ და ვიმუშავებთ ხვალ როგორ უკეთესები ვიყოთ ჩვენი მომხმარებლებისთვის, საშუალება გვეძლევა უფრო მეტად ვემუშაოთ მათ, უკეთ გავიცნოთ, უფრო ახლოს მივიდეთ, მოვუსმინოთ, დავაკვირდეთ და მასე ვეძებოთ მათი მოზიდვის თუ კმაყოფილების ზრდის შესაძლებლობები. ასე უფრო ორიგინალურ, განსხვავებულ, უფრო ღირებულ რამეებს გავაკეთებთ. და მომხმარებელიც უფრო ამას დაგვიფასებს, რომ მათზე ვიფიქრეთ როცა რაღაცას ვაკეთებდით და არა იმაზე, კონკურენტისთვის როგორ გვეჯობნა იმ კონკრეტულ შემთხვევაში.

ყველა ორგანიზაციისთვის არსებობს პროცესი, რომელსაც თუ კარგად მოიფიქრებ, ააწყობ და გამართავ, მნიშვნელოვნად შეგიძლია ამ ორგანიზაციის ღირებულება გაზარდო. ასე მაგალითად: 8000 მოსავალში ახალ ღვინოებს ბრმა დეგუსტაციით არჩევენ. თვეში ერთხელ, ქვეყანაში აღიარებული 4-5 ავტორიტეტული დეგუსტატორი მოდის, მეღვინეების მოტანილ, ქაღალდში კარგად შეფუთულ ღვინოებს სინჯავენ, ისე, რომ არავინ იცის რომელი ღვინო ვისია, რა ღვინოა, რა ფასიანია და მხოლოდ ის ღვინოები შედის გასაყიდად, რომლებიც ყველა დეგუსტატორის თანხმობას მიიღებს როგორც უზადო ღვინო.

ამ ერთმა პროცესმა 8000 მოსავალს საშუალება მისცა ორი წლის განმავლობაში 2000-ზე მეტი განსხვავებული ღვინიდან შეერჩია და გასაყიდად შეეტანა 800-მდე უზადო ქართული ღვინო, ყველა საფასო კატეგორიაში, ღვინის 150-ზე მეტი მწარმოებლისგან საქართველოში – შეექმნა უნიკალური კოლექცია, მიეზიდა მეტი მომხმარელებელი ამის გამო და მეღვინეებისთვისაც მეტი მოტივაცია შეექმნა, მოეტანათ ახალ-ახალი საინტერესო ღვინოები გასასინჯად.

თუ ორგანიზაცია მიხვდება, რომელი პროცესია მისთვის განსაკუთრებით კრიტიკული და ეცდება ის განსხვავებულად, საინტერესოდ, გონივრულად ააწყოს, მნიშვნელოვნად შეუძლია დროთა განმავლობაში საკუთარი ღირებულება გაზარდოს.

გსმენიათ ასეთი საინტერესოდ გადაწყვეტილი პროცესების შესახებ სხვა ორგანიზაციებში? მოგვიყევით, გაგვიზიარეთ გამოცდილება.

ხელმძღვანელები ჩვენივე მონაწილეობით გაკეთებულ საქმეს განსაკუთრებით ვაფასებთ და მივიჩნევთ, რომ ეს საქმეებია ყველაზე მეტად ღირებული ორგანიზაციისთვის. არადა ის, რაც თუნდაც შესაძლებელია ნაკლები ხარისხით, მაგრამ ჩვენი ჩარევის გარეშე კეთდება ბევრად უფრო ღირებული და სარგებლიანია სინამდვილეში.

ჩვენს გარეშე გაკეთებული საქმე წინაპირობაა იმის, რომ ორგანიზაციას ჩვენს გარეშე არსებობა შეუძლია და რაც უფრო მეტს აკეთებს ჩვენს გარეშე, მით უფრო სიცოცხლისუნარიანი და ჯანმრთელია ორგანიზაცია. რაშიც ჩვენზე, ხელმძღვანელებზეა მოერთებული და დამოკიდებული, ის ყველაზე მეტად ასუსტებს და მოწყვლადს ხდის ორგანიზაციას, ვინაიდან ამ ნაწილში კონკრეტულ ადამიანზეა დამოკიდებული. და რაც უფრო მეტი კითხვა არსებობს, რას იზამს ორგანიზაცია ამ კუთხით, ამ ადამიანის არ ყოფნის ან არ ჩარევის შემთხვევაში, მით უფრო სუსტია და არასაიმედო ორგანიზაცია.

იცით მაგალითები, სადაც ხელმძღვანელის წასვლამ ორგანიზაცია გადაიყოლა? მოგვიყევით, რომ დავრწმუნდეთ თუ რამდენად ღირებულია საქმე, რომელიც ხელმძღვანელის გარეშე კეთდება.

თუ ადამიანები კვალიფიციური და მოტივირებულები არიან, მათ სისტემების გარეშეც შეუძლიათ ორგანიზაციას წარმატება მოუტანონ, თუმცა მხოლოდ ცოტა ხნით.

ამ წარმატებების თუნდაც ცოტა ხნით შესანარჩუნებლად აუცილებელია ლოგიკური პროცესების, თუნდაც მარტივი, მაგრამ ქმედითი მეთოდოლოგიის და ჩამოყალიბებული ტექნოლოგიების არსებობაც.

თუმცა იმისთვის, რომ წარმატება წელი ან ორი წელი და მეტი შეინარჩუნო ძალიან მკაფიო და ძლიერი სტრატეგია და მისი შესაბამისი სტრუქტურა უნდა გქონდეს, თან აუცილებლად. თუმცა გრძელვადიან (5-10 და მეტი წელი) არც ეფექტიანი სტრატეგიის და სტრუქტურის იმედად შეიძლება ყოფნა.

რამდენად მკაფიო და ჯანსაღია კულტურა და ფასეულობები და რამდენად პრინციპულად და დისციპლინირებულად მიყვება და იცავს ორგანიზაცია მის პრინციპებს საბოლოო ჯამში განსაზღვრავს იმას, თუ რამდენად დიდხანს არსებობს ორგანიზაცია და რამდენად შთამბეჭდავია მისი საქმიანობის შედეგები.

იცით ორგანიზაცია, რომელიც დიდი ხნის განმავლობაშია წარმატებული, მაგრამ ძლიერი, მკაფიოდ გამოკვეთილი კულტურა და ღირებულებები არ აქვს? მოგვიყევით მათზე, თუ თვლით, რომ ფასეულობები ძალიან მნიშვნელოვანი არ არის გრძელვადიანი წარმატებისთვის.

გუშინდელი ხორვატიის თამაში ამის ნათელი დასტურია, ჩემი აზრით.

ორგანიზაციებშიც ასევეა. არ აქვს მნიშვნელობა როგორი ვარსკვლავი მენეჯერები გყავს ცალ-ცალკე. თუ მათთვის ერთად აღებულისთვის მიზანი საერთო არ არის, და ის მიზანი არაა უფრო მნიშვნელოვანი, ვიდრე ცალკეულის პირადი კარიერა და წარმატება, რაც არ უნდა პროფესიონალები გვყავდეს თავის საქმეში, შედეგი ვერ იქნება მაგარი.

როგორ უმკლავდებით თქვენ, ლიდერები ამ გამოწვევას, ან თქვენი ლიდერები როგორ ახერხებენ ამას, წარმატებული შემთხვევები გაგვიზიარეთ.

არიან ხელმძღვანელები, რომელთაც აქვთ უნარი, მოთმინებით დაელოდონ იმ მომენტს, როდესაც მათთვის სასურველი გადაწყვეტილების მისაღებად უკეთესი გარემო ჩამოყალიბდება და როდესაც იმავე გადაწყვეტილებას სულაც სხვა ადამიანები როგორც თავისას თვითონვე მიიღებენ. ეს კიდევ უფრო ზრდის ამ გადაწყვეტილების არათუ მიღების, არამედ სწრაფადვე განხორციელების შანსებს. ასეთი ხელმძღვანელები შესაძლოა ნელა მოქმედებენ, მაგრამ გაცილებით უფრო შორს მიდიან და უფრო დიდ წარმატებასაც აღწევენ.

მოთმინებით დალოდების უნარი ერთ-ერთი ყველაზე კრიტიკული უნარია ხელმძღვანელისთვის. ისინი, ვისაც ეს უნარი ნაკლებად აქვს განვითარებული მუდმივად ჩქარობენ, თავსაც და სხვებსაც უაზროდ ღლიან და  სტაბილურ შედეგებს მაინც ვერ აღწევენ.

მოგვიყევით განსაკუთრებული მოთმინებით დალოდების მაგალითები, თუ ეგეთი რამე გახსენდებათ, თქვენი ან თქვენი ნაცნობების გამოცდილებიდან.