თუ გვინდა, რომ ორგანიზაციის სტრუქტურაში არსებული სისტემური პრობლემები დავინახოთ, ცოტა ხნით უნდა დავივიწყოთ ის ადამიანები, რომლებიც ამ ორგანიზაციას ხელმძღვანელობენ . არ უნდა გავითვალისწინოთ, როგორ არის პროცესები მასში აწყობილი და მხოლოდ სტრუქტურულ სქემას უნდა დავაკვირდეთ კარგად.
ძირითადი კითხვები, რომლებიც ამ დროს სტრუქტურას უნდა დავუსვათ, შემდეგია:
მენეჯმენტის ყურადღება და რესურსები ყოველდღიურ ცხოვრებაში ნაწილდება თუ არა, სტრატეგიული პრიორიტეტების შესაბამისად. ამ საკითხზე დასკვნის გაკეთება ადვილია , თუ კარგად დავაკვირდებით,როგორ არის განაწილებული როლები და პასუხისმგებლობები უმაღლესი მენეჯმენტის წევრებს შორის.
არის თუ არა საჭირო კოორდინაცია და პარალელური კონტროლი იმ ფუნქციებს შორის, ვისთვისაც გამართული კომუნიკაცია, ან პარალელური კონტროლი, განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია მთავარი პროცესების გამართული დინებისათვის. ამ საკითხზე დასკვნების გაკეთება ადვილია, თუ დავაკვირდებით, როგორი სამსახურებია დაჯგუფებული ტოპ-მენეჯმენტის წევრების უშუალო დაქვემდებარებაში.
აგროვებს თუ არა ორგანიზაცია კომპეტენციებს იმ საკითხებში, სადაც მისთვის ცოდნის, ინფორმაციის და გამოცდილების დაგროვება მისთვის განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია. ის, თუ რა კონკრეტულ ქვედენაყოფებად არის სტრუქტურა ჩაშლილი, განსაზღვრავს სფეროებს და საკითხებს, რომლებშიც გროვდება ინფორმაცია, ცოდნა და გამოცდილება.