ქვეყანაში საღი რძის წარმოების შეზღუდული მოცულობა და არასტაბილური ხარისხი ვფიქრობთ “სანტეს” შემდგომ ზრდას მნიშვნელოვნად აფერხებს.
მრავალფეროვანი პროდუქტები, რომლებიც ხარისხითაც გამოირჩევა, უკარგესი რეპუტაცია და უპირობო ლიდერის პოზიცია ბაზარზე სწორედ “სანტეს” აძლევს ყველაზე მეტ შესაძლებლობას გამოიყენოს საღ რძეზე დაფუძნებული პროდუქტების ბაზარზე ჯერ კიდევ არსებული ზრდის საკმაოდ დიდი პოტენციალი.
“აგროჰაბი” ერთ ერთი განსაკუთრებულად კარგი ორგანიზაციაა საქართველოში, რომელიც სამართლიანად იმსახურებს ბევრი ადამიანის პატივისცემას და სიყვარულს. ის სწრაფად და ეფექტურად აფართოვებს ფილიალების ქსელს და გამორჩეულად კარგად მართავს ასორტიმენტის კრაფტ ნაწილს.
თუმცა, როგორც ნებისმიერ ორგანიზაციას, მასაც აქვს ამოცანები, რომელთა გადაჭრას უფრო ფართო შესწავლა და კომპლექსური გადაწყვეტების შემუშავება სჭირდება.
ჩვენი გადასახედიდან, ერთ-ერთი ასეთი ამოცანაა ფილიალების გააქტიურება მათ გარშემო კლიენტების მოსაზიდად და მათთან ურთიერთობის განვითარებისათვის. მათ შორის მუშაობა ისეთ ქვეამოცანებზე როგორიცაა:
თუ გადაწყვეტილი არ გვაქვს, რომ დავპოზიციონირდეთ როგორც დაბალი ფასების მქონე კომპანია. რაც იმას ნიშნავს, რომ ასორტიმენტი, მომსახურება, გაყიდვების სისტემა, ბრენდის კონცეფცია, საკადრო პოლიტიკა და ყველაფერი დანარჩენი ამ იდეას თუ არ გვინდა მოვარგოთ მაშინ ჯობს დაბალი ფასებით კლიენტების მოკლევადიანად მოზიდვას არც ვეცადოთ. ვინაიდან ამ კლიენტებს მერე ჩვენ ფასს ვეღარ გავუზრდით. მათი შენარჩუნებისთვის კი სულ უფრო მეტი ხარჯის გაწევა მოგვიწევს.
თუ კონკურენტი აგრესიულ დემპინგს მიმართავს შესაძლოა ფასების შემცირებაში გაყოლა მოგვიწიოს კლიენტების ნაკადი რომ შევინარჩუნოთ, მაგრამ ჯობს ხელოვნური დეფიციტები შევქმნად და პროდუქტები ზარალით არ გავყიდოთ. სამაგიეროდ კი კლიენტებს იგივე პროდუქტები ისეთ აქციებში და ისეთ პროდუქტებთან ან სერვისებთან ერთად უნდა შევთავაზოთ, რომელიც მათთვის მეტ ღირებულებას შექმნის ვიდრე უბრალოდ ფასდაკლება იქნებოდა.
თუ ორგანიზაციისთვის არასტრატეგიულ ფუნქციებს ორგანიზაციის გარეთ გავიტანთ, ანუ მოვნახავთ ამ სერვისების ან პროდუქტების კარგ მომწოდებელს, ან თუ ასეთს ვერ ვიპოვით, ერთხელ გავიჭირვებთ და ჩვენის ბაზაზე ასეთ სპეციალიზირებულ ორგანიზაციას შევქმნით, მომავალში ბევრ რესურსს დავზოგავთ და სტრატეგიული ფუნქციების უკეთ განვითარებასაც შევუწყობთ ხელს.
მთელ მსოფლიოში უკვე ბევრი წელია განსაკუთრებულად პოპულარული ხდება მედიკამენტების, ჰიგიენის და თავის მოვლის საშუალებების, ასევე ყოველდღიური საკვები პროდუქტების გამოწერის საშუალებით პირდაპირ მისამართზე მიღება. ჩვენთან რატომღაც ჯერ-ჯერობით არავინ მოკიდა ხელი ამ მიმართლების განვითარებას. არადა ….
თუ ანალიზს ვაკეთებთ, მაგრამ გადაწყვეტილებებს ვერ ვიღებთ, შესაძლოა ჯობდეს ანალიზის გარეშე მივიღოთ გადაწყვეტილება. თუ გაუთავებლად ვგეგმავთ, მაგრამ მოქმედებაზე გადასვლას ვერ ვახერხებთ, მაშინ ალბათ დაუგეგმავად მოქმედების დაწყება სჯობს. თუ ვსწავლობთ, ვსწავლობთ, მაგრამ ნასწავლის გამოყენებამდე საქმე ვერ მიგვყავს, მაშინ უსწავლელად გაკეთება და მერე მუშაობის პროცესში ალბათ საკუთარ შეცდომებზე სწავლა უკეთესია.
როგორც დათა თუთაშხია ამბობს – “ჯერ წესია საქმე და მერე საქმეა საქმე”. ყველა მნიშვნელოვანი, რთული, არაერთჯერადი საქმე, რომელიც ჯერ ზოგადად მიდგომის დონეზე არ გვაქვს კარგად გააზრებული რა სტრატეგიით რა მიდგომით უნდა კეთდებოდეს და ისე ვიწყებთ კეთებას, როგორც წესი ბევრი დროითი და ემოციური დანაკარგებით მიმდინარეობს. ასე გაკეთებული საქმეები დროში იწელება და განსაკუთრებული შედეგებიც თითქმის არასდროს მოაქვს. თუ მოაქვს კიდევ ხანდახან და შემთხვევით.
იქ, სადაც წესი, მეთოდოლოგია, პოლიტიკა კარგად არის გააზრებული, საქმე ბევრად უფრო სწრაფად და ეფექტიანად სრულდება და შედეგებიც უფრო სტაბილურია, როგორც წესი.
ეს მარტივი აზრი სამწუხაროდ ხშირად გვავიწყდება და სწრაფი შედეგის მიღების სურვილით ერთი სული გვაქვს პირდაპირ საქმეზე გადავიდეთ. ამის შედეგად კი ახლიდან და ახლიდან გვიწევს საწყის წერტილთან დაბრუნება და ნელა და წვალებით ვაღწევთ შედეგებს, თუ საერთოდ ვაღწევთ.
თუ ჩვენ ყოველდღე ერთ ახალ ნაბიჯს მოვიფიქრებთ ჩვენი ორგანიზაციის განვითარებისთვის, თუნდაც მხოლოდ ერთს, მაგრამ ყოველდღე აუცილებლად, ჩვენი ორგანიზაცია ძალიან განსხვავებული, გამორჩეული და წარმატებული გახდება.
ორგანიზაციების დიდი უმრავლესობა იმიტომ ვერ აღწევს წარმატებას, რომ ხელმძღვანელები მისი განვითარებისთვის ვერ ვიცლით. მხოლოდ როცა ძალიან გართულდება საქმე, რამე გაფუჭდება ან მნიშვნელოვნად გაუარესდება მდგომარეობა, მაშინ ვნახულობთ დროს, რომ დავჯდეთ და დავფიქრდეთ რა ვუშველოთ, როგორ გამოვიყვანოთ ამ მდგომარეობიდან. ეს ხშირ შემთხვევაში ბევრად უფრო რთულია, მაგრამ საბოლოოდ როგორც წესი კი გამოდის მაინც. ასეთი მიდგომა განვითარებას ციკლურს ხდის.
მაშინ როდესაც თუნდაც ერთ პროაქტიულ ნაბიჯს ყოველ დღე მიმართულს ორგანიზაციის განვითარებისკენ განვითარების პროცესი შეუძლია რუტინული გახადოს და ციკლურიდან უწყვეტ პროცესად აქციოს, რასაც შეუძლია დროში ისეთი საკითხების დახვეწამდე მიაღწიოს, რაზეც ციკლურ რეჟიმში მენეჯმენტი არასოდეს დაფიქრდებოდა და ორგანიზაციაც სულ უფრო სრულყოფილი გახდება ნელ-ნელა.
