ამას წინათ მეგობრებთან ერთად ერთ ღვინის ბარში შევუკვეთეთ ახალ მიღებული ბოთლის ღვინო, რაც შეიძლებოდა მსუბუქი, საწრუპად. კონსულტანტმა მოგვიტანა ქვევრის ქისი. დიდად ვერ ვერკვევით ღვინოებში. გავსინჯეთ. მე კი მომეწონა, მაგრამ მსუბუქს ნამდვილად არ გავდა, საკმაოდ მძიმე დასალევი იყო და საწრუპად მაინცდამაინც არ გამოდგებოდა. მაგრამ ისეთი გულით მოგვიტანა, გადავწყვიტეთ დაგვეტოვებინა. და სხვათაშორის ვკითხე კონსულტანტს, ეს ახლა მსუბუქად ითვლებამეთქი? რაღაცა ცოტა მძიმე ღვინოათქო. კონსულტანმა გაგვიღიმა, ახლავე გამოვასწორებ ამ შეცდომასო. მოგვიტანა საუკეთესო მსუბუქი ღვინო მათი უზარმაზარი ასორტიმენტიდან, საჩუქრად.

მივხვდი რა ბედნიერია ის ადამიანი და სხვებიც, ვინც იქ მუშაობენ. მას არ ეშინია შეცდომის დაშვების, რომ იმის გამო დაისჯება. მისთვის მომხმარებლის კმაყოფილებაა უმთავრესი და ამის მიხედვით მიიღო გადაწყვეტილება, ვინმესთან შეთანხმების გარეშე, რადგან ესე ესმის, რომ თავის ამოცანაში ის ყველაზე მთავარი ადამიანია.