ცუდია მოგება, რომელსაც ხვალინდელი მოგების შემცირება შეუძლია. ანუ თუ ჩვენ დღევანდელ მოგებას ხვალინდელი მოგების შემცირების ხარჯზე ვზრდით ისეთ მოგებას ვიღებთ, რომელიც უფრო გვაზიანებს, ვიდრე სარგებელს გვაძლევს.

მაგალითად, როდესაც კადრებს არ ვასწავლით იმის გამო, რომ დღევანდელი მოგება გავზარდოთ,  ამით ხვალინდელ მოგებას ვამცირებთ და დღევანდელ მოგებას სწორედ ცუდი მოგებით ვზრდით.

იგივე ეფექტია, როდესაც კლიენტს არ ვეუბნებით რაღაცას ცუდს ჩვენი პროდუქტის შესახებ იმ მოტივით, რომ ჩვენი დღევანდელი მოგება გავზარდოთ. ამით ხვალინდელ მოგებას ვამცირებთ და ე.ი. ამითაც ცუდ მოგებას ვიღებთ დღეს.

როდესაც ნედლეულის ხარისხს ვამცირებთ უფრო მეტი მოგების მისაღებად, დიდი ალბათობაა, რომ ამით ხვალინდელ მოგებას ვკარგავთ და ამითაც რეალურად მხოლოდ ცუდ მოგებას ვზრდით.

საერთოდ იმ საკითხებზე კონცენტრაციას, რომლებზეც ყველაზე მეტად არის დამოკიდებული მოგება, საბოლოო ჯამში, ბევრად მეტი მოგება მოაქვს, ვიდრე თვითონ მოგებაზე ყოველდღიურ კონცენტრაციას.

თუ, მაგალითად, ჩვენი მოგების ზრდა ყველაზე მეტად კარგ პროდუქტზე, ეფექტიანი გაყიდვების სისტემაზე და რესურსების მართვის გამართულ მექანიზმზე არის დამოკიდებული, მაშინ სჯობს, რომ მენეჯმენტმაც მთელი აქცენტები სწორედ ამ საკითხებზე გადაიტანოს და არა ყოველ დილით ახლიდან დასვას კითხვა – აბა, რა გავაკეთოთ დღეს მოგების კიდევ უფრო გასაზრდელადო.

ასე ყველაზე ადვილია ცუდი მოგება ავიცილოთ თავიდან.