როცა გვგონია, რომ ჩვენთვის გაურკვეველი მიზეზების გამო ხელმძღვანელი ჩვენთან საკითხის განხილვას დიდი ხნის განმავლობაში, ზედიზედ რამდენჯერმე დებს, არ გვპასუხობს მეილებზე, ასეთ დროს არავითარ შემთხვევაში არ უნდა გავბრაზდეთ, არ უნდა გავუნაწყენდეთ და მითუმეტეს არ უნდა ვაგრძნობინოთ მას ეს, რაც არ უნდა მტკივნეული და გულდასაწყვეტი იყოს ჩვენთვის მისი მოუცლელობა.

თითქმის ყოველთვის არსებობს ობიექტური, სერიოზული მიზეზები, რითიც ხელმძღვანელი “თავის გამართლებას” შეძლებს, ამიტომ ნებისმიერ შემთხვევაში უკეთეს პოზიციაში აღმოვჩნდებით თუ წუწუნის და გაბუტვის მაგივრად განსხვავებულ სტრატეგიას ავირჩევთ – გავაგრძელებთ მუშაობას ჩვეულ რიტმში, არ შევაფერხებთ პროცესებს და გამოვიყენებთ ამ დროს ჩვენი განვითარებისთვის.

სწორედ ეს დრო შეიძლება საუკეთესო აღმოჩნდეს ამისთვის. ამ დროს ჩვენ დამოუკიდებლად მუშაობას ვსწავლობთ, საკუთარ თავზე უფრო მეტი მუშაობა გვიწევს; ვხვდებით, რომ ცოტა მეტი დაფიქრების, გაანალიზების პირობებში რაღაც გადაწყვეტილებების მიღება დამოუკიდებლად შეგვიძლია, ხელმძღვანელის დამატებით ჩართვის გარეშე; უფრო აქტიურად ვიწყებთ თანამშრომლობას სხვა კოლეგებთან ჩვენი დავალებების შესასრულებლად, ხელმძღვანელის გავლენის ჩართვის გარეშე და ა.შ.

ის, რაც ასეთ დროს არ უნდა დაგვავიწყდეს არის 1. არ გადავაჭარბოთ ჩვენს უფლებამოსილებას, არ მივიღოთ ისეთი გადაწყვეტილებები, რომელიც ხელმძღვანელთან შეთანხმების გარეშე არ უნდა მივიღოთ. 2. ყოველთვის, მიუხედავად იმისა, ის გვპასუხობს თუ არა ამაზე, გავუგზავნოთ მოკლე ანგარიში სამუშაოს მიმდინარეობაზე, ადრესატების სიაში ჩავსვათ მეილით მიმოწერისას, რათა თავი დავიზღვიოთ და საქმის კურსში ვამყოფოთ ყველა საკითხზე.

იკითხეთ “სინერჯი ჯგუფის წიგნები” და იპოვეთ საშუალებები თქვენს წინაშე მდგარი ამოცანების უკეთესი ხარისხით გადასაჭრელად.