ამ ცდუნებაზე, რომელზეც  მენეჯერების უმრავლესობა უარს ვერ ამბობს, ხშირ შემთხვევაში ამით აზიანებს საკუთარ თავსაც, თავის დაქვემდებარებულებსაც და აი, რატომ:

ეს არის დაკარგული შესაძლებლობა. ასეთი მუშაობით ჩვენს დაქვემდებარებულებში განვითარების, კომპეტენციების დაგროვების შესაძლებლობას ვკლავთ. არ ვენდობით მათ, შეცდომების დაშვების “უფლებას არ ვაძლევთ”. ამასთან,  ვერც ვერასდროს გავიგებთ კარგად რა შესაძლებლობებს ფლობენ ისინი და როგორ შეიძლება ამის განვითარება კიდევ უფრო მეტად.

მეორე დაკარგული შესაძლებლობაა, საქმე გამოსულიყო უკეთესად და უფრო კარგი შედეგებიც მიგვეღო, როცა მას სხვასთან კონსულტაციით, რჩევების მიღებით, სხვების დახმარებით გავაკეთებდით, მაგრამ ამ მიდგომით ასე არ მოვიქცევით.

P.S. საინტერესოა.. ეს ფრაზა ჯერ ბონაპარტეს აქვს ნათქვამი და მოგვიანებით კი, დაახლოებით იმავე ფორმულირებით, ტრამპსაც გაუზიარებია.

იკითხეთ “სინერჯი ჯგუფის წიგნები” და წიგნაკები (2 99 07 71–ზე), გაუზიარეთ მათაც, ვისაც დიდ წარმატებებს უსურვებთ და გაიიოლეთ ეს გზა წარმატებისკენ.