ხშირად თანამშრომლების უნარებისა და შესაძლებლობების დიდი ნაწილი ორგანიზაციისათვის გამოუყენებელი რჩება. როდესაც ამას მენეჯმენტიც ცხადად ვგრძნობთ და ვხვდებით, რომ ხარჯების დიდი ნაწილი ორგანიზაციაში უშედეგოდ იკარგება, ძირითადად ვწუხვართ და ვამბობთ, რომ თანამშრომლები არ გვივარგა. არადა, ყველაზე ხშირად ამის მიზეზი არა თანამშრომლები, არამედ არასწორი მართვა და გაუმართავი მართვის სისტემებია.

არასწორად განაწილებული როლები, ძალაუფლება და პასუხისმგებლობები განსაზღვრავს ძირითადად ადამიანების შესაძლებლობებისა და უნარების გამოყენების ხარისხს. თუ ადამიანს არ აბარია ამოცანა, არ აქვს მკაფიო ფუნქციები, ან მისი შესაბამისი ძალაუფლება, ის არასაკმარისად ეფექტიანი ხდება.

გაუმართავი ან არასწორად ჩამოყალიბებული მოტივაციის სისტემები, გაუგებარი სახელფასო სისტემა, რომელიც არ გვეუბნება რა უნდა გავაკეთოთ, ანაზღაურების ზრდას რომ მივაღწიოთ ოდესღაც მაინც, არაეფექტური პრემირების სისტემა, ან მისი საერთოდ არარსებობა – ასევე ამცირებს ადამიანების შრომის ნაყოფიერებას.

ჩამოუყალიბებელი პროცედურები, განუსაზღვრელობა იმაში, თუ როგორ გავაკეთოთ ჩვენთვის დავალებული რთული საქმეები, ან როგორ შევასრულოთ დაკისრებული ამოცანები, ასევე ხდება ხშირად თანამშრომლების არაქმედითუნარიანობის მიზეზი.

ყველაზე ხშირად კი მათ არაპროდუქტიულობას უშუალო ხელმძღვანელის მხრიდან მათი არასწორი მართვა იწვევს. თუ მან არ იცის, არ უნდა, ან არ შეუძლია სწორად იმუშაოს მის ქვეშევრდომებთან, ნებისმიერი მართვის სისტემა კარგავს თავის ეფექტს.

თუმცა, ამ ბოლო კომპონენტის წინააღმდეგ ბრძოლის დაწყებამდე ყოველთვის სჯობს პირველი საკითხები გამოსწორდეს, რის შემდეგაც ბევრად ადვილია დავინახოთ, თუ რეალურად რის გამო ვკარგავთ უქმად ამდენ რესურსს.

აგვისტო, 2013წ