თუ ჩვენ ადამიანების რესურსის ძირითად ნაწილს შედეგებზე ნაკლებად ზემოქმედი ფუნქციებიდან ისეთ ფუნქციებზე გადავიტანთ, რომლებსაც შედეგებზე დიდი გავლენა აქვს, ორგანიზაცია ბევრად უფრო პროდუქტიული გახდება და გამართულად იმუშავებს.

როდესაც ორგანიზაცია მისთვის მნიშვნელოვანი ამოცანის გადაწყვეტის მიდგომას ცვლის, ან რომელიმე პროცესში ხდება რაიმე მნიშვნელოვანი ცვლილება (რაც თავისთავად ყველა ორგანიზაციისთვის უწყვეტი პროცესია), ეს იწვევს ახალი ფუნქციების დამატების საჭიროებას და ამასთან ხშირად არსებული ფუნქციების ნაწილს აქტუალურობა ეკარგება.

თუმცა ამის მიუხედავად მენეჯმენტი ხშირად აგვიანებს მიდგომებში და პროცესებში ცვლილების შესაბამისი გადაადგილებების სტრუქტურაში განხორციელებას. ეს კი ერთი მხრივ იმას იწვევს, რომ სტრატეგიულად მნიშვნელოვან ფუნქციებზე არასაკმარისი რაოდენობის ადამიანები მუშაობენ, მაშინ როდესაც უკვე არასტრატეგიულ ფუნქციებზე თანამშრომლების დიდი ნაწილი რჩება დასაქმებული.

ამის გამო ორგანიზაციები მათი დანიშნულების ჯეროვნად შესრულებას ვერ ახერხებენ, სათანადოდ ვერ იყენებენ ადამიანების პოტენციალს და პროცესების დიდი ნაწილიც უსისტემოდ მიმდინარეობს.

იმისათვის, რომ ეს ასე არ მოხდეს, საჭიროა მინიმუმ სამ წელიწადში ერთხელ გაანალიზდეს ფუნქციები, რომელსაც რესურსი აკლია და ფუნქციები, რომელსაც საჭიროზე მეტი ადამიანი ემსახურება და მოხდეს ამ შეუსაბამობების გასწორება. ამის გარეშე ორგანიზაცია სულ უფრო აცდება მის დანიშნულებას და გაუმართავად, მუდმივად შეფერხებებით იმუშავებს.