თუ ჩვენ გადავხედავთ გუნდში ვის რა შეუძლია და იმის მიხედვით ვეცდებით მოვიფიქროთ ვინ რა აკეთოს და ვინ რაზე აიღოს პასუხისმგებლობა – მივიღებთ სტრუქტურას, რომელიც კი არ დაგვეხმარება მიზნების მიღწევაში ან დანიშნულების შესრულებაში, არამედ, დიდი ალბათობით, სერიოზულად შეგვიშლის ამაში ხელს.
სტრუქტურა, პირველ რიგში, ორგანიზაციის პრიორიტეტებს უნდა პასუხობდეს, მერე მნიშვნელოვანი პროცესების გამართულ დინებას უნდა უწყობდეს ხელს და მხოლოდ ამის შემდეგ უნდა ითვალისწინებდეს იმ ადამიანების უნარებს და განვითარების შესაძლებლობებს, ვინც გუნდში გვყავს ან შეიძლება ან ვაპირებთ რომ მოვიზიდოთ.
თუ ჩვენ სტრუქტურის კეთებას პირდაპირ იმის მიხედვით დავიწყებთ ადამიანებს რისი კეთება უნდათ ან შეუძლიათ, დიდია იმის ალბათობა, რომ ასეთი სტრუქტურა ან პროცესების მსვლელობას შეუქმნის პრობლემას ან პრიორიტეტული ამოცანების გადასაჭრელად არ იქნება ხელსაყრელი.
თუმცა ყველაზე მნიშვნელოვანი პრობლემა მაინც ის არის, რომ როლები და პასუხისმგებლობა ადამიანებს ცვლის, და ჩვენ შეიძლება ის სხვა ადამიანებს მოვარგოთ და ზუსტად მეორე დღიდან აღმოვაჩინოთ, რომ სულ სხვა ადამიანები ყოფილან სინამდვილეში. ამიტომ სტრუქტურა, რომელმაც პრიორიტეტები და პროცესები კარგად არ გაითვალისწინა და მხოლოდ ადამიანების ფაქტორიდან გამომდინარეობს, შეიძლება აღმოჩნდეს, რომ ადამიანების კუთხითაც აღარ არის სათანადო.
ამასთან, სტრუქტურის ფორმირების იმ ეტაპზე, როდესაც ადამიანების ფაქტორს ვითვალისწინებთ უნდა ვუყურებდეთ არა იმას, როგორები არიან ისინი დღეს, არამედ იმას თუ როგორები შეიძლება გახდნენ მათი ნიჭისა და უნარების გათვალისწინებით ახალი როლებიდან გამომდინარე.