სირბილში (და ალბათ არამარტო) უფრო მეტ წარმატებას ისინი აღწევენ, ვისაც სირბილის პროცესი იმაზე მეტად მოსწონს და სიამოვნებს, ვიდრე რეზულტატი, რომელსაც თუნდაც მუდმივად აუმჯობესებდეს.
ასეთი ადამიანები მეტს და მეტი სიამოვნებით ვარჯიშობენ, გაცილებით მეტ ყურადღებას უთმობენ დეტალებს, უფრო მეტს სწავლობენ და საბოლოოდ შედეგსაც უკეთესს აღწევენ.
თუ მუშაობისას პროცესი არის თვითონ შედეგი, ის გვიტაცებს, ის გვსიამოვნებს, ის გვამოტივირებს და გვასწავლის. ბევრად უფრო სტაბილური და გრძელვადიანია სიამოვნებაც და წარმატებაც, რომელსაც ამის შედეგად ვაღწევთ.
ალბათ ადამიანმა არ უნდა აკეთოს ის, რისი კეთებაც არ სიამოვნებს, მიუხედავად იმისა რამდენად სასურველია შედეგი, რომელიც ამის კეთებას მოაქვს.
თქვენ რას ფიქრობთ?
Loading ...