სამწუხაროდ, ორგანიზაციების დიდ ნაწილში, რაც უფრო მაღალი პოზიცია უკავია ადამიანს, მით უფრო მეტ რუტინულ და ოპერატიულ პროცესში მონაწილეობს და შესაბამისად ნაკლები დრო რჩება ფიქრისთვის. არადა ფიქრი და ფიქრზე დროის ხარჯვა ისევე აუცილებელია ხელმძღვანელისთვის, როგორც მოქმედება რიგითი თანამშრომლისთვის.

ყველგან, სადაც ხელმძღვანელი ფიქრისთვის დროის გამოყოფას ვერ ახერხებს, პირველ რიგში უნდა დააკვირდეს რამდენად მკაფიოდ და სწორად არის განაწილებული პასუხისმგებლობები და ამოცანები მის უშუალო დაქვემდებარებულებს შორის. ვინაიდან პირველი პირის არასწორი დატვირთვა ყველაზე ხშირად სწორედ ამ კუთხით არსებული პრობლემით არის გამოწვეული.

როდესაც პოზიციის ან ერთეულის დასახელება ბუნდოვანია, ნათლად არ ასახავს იმას, თუ რაზეა პასუხისმგებელი ანდა დასახელება ისეა შერჩეული, რომ კარგად ჟღერდეს, სავიზიტო ბარათზე კარგად იკითხებოდეს ან ზოგადად ასეა გავრცელებული და ასე უნდა ერქვას, მანდედან იწყება არც თუ ისე პატარა პრობლემები.

როგორც წესი, სახელის შეცვლიდან მხოლოდ რამდენიმე კვირა ახსოვთ რეალურად რას ემსახურებოდა ესა თუ ის ერთეული, არც გაწერილ სამუშაო აღწერაში აღარავინ იყურება და დროთა განმავლობაში მხოლოდ მისი დასახელების მიხედვით ყალიბდება ამ ერთეულის მიმართ მოლოდინებიც,  შედეგების მოთხოვნაც და ფუნქციების მიკუთვნების ლოგიკაც დანარჩენი ორგანიზაციისთვისა და გარე მხარეებისთვის.

თვითონ ეს ერთეულიც დისკომფორტშია, რადგან იცის რეალურად რა უნდა ეკეთებინა, მაგრამ ხვდება, რომ მისგან უკვე გაცილებით მეტს ან განსხვავებულ შედეგებს ითხოვენ. დროთა განმავლობაში ისიც ეგუება თავის ბედს, რომელიც არასწორად შერჩეულმა დასახელებამ მოუტანა და იწყებს სვლას გაურკვეველი მიმართულებით.

დასახელება განსაზღვრავს იმას, თუ რას გააკეთებს ერთეული ან პოზიცია სამუშაო პროცესში, რაზე დახარჯავს ყურადღებას და რაზე იგრძნობს პასუხისმგებლობას. დასახელება მკაფიოდ და ზუსტად უნდა ასახავდეს ერთეულის პასუხისმგებლობას, რომ სწორად მოხდეს როგორც ამ ერთეულში პასუხისმგებლობის განცდა, ისე დანარჩენ ორგანიზაციაში მის მიმართ მოლოდინების ჩამოყალიბება.

სადაც მენეჯმენტი ახერხებს ორგანიზაციაში კლიენტზე ორიენტირებული გარემო შექმნას, ისეთი, სადაც ყველა თანამშრომელი შესაძლებლობის მაქსიმუმს აკეთებს კლიენტების კმაყოფილების მისაღწევად, სადაც ადამიანები ერთმანეთს ეჯიბრებიან ვინ უფრო შემოქმედებითი და პროდუქტიული იქნება ამ პროცესში და ამავე დროს ერთმანეთს ეხმარებიან, რომ კლიენტებისთვის გუნდურად უფრო მეტი ღირებულება შექმნან, იქ აღწევს მენეჯმენტი ყველაზე დიდ წარმატებას. მაშინ ქმნის მისი მხრიდან ყველაზე ღირებულ პროდუქტს. პროდუქტს, რომელიც ყველაფერს დანარჩენს უკვე თვითონ გააკეთებს ორგანიზაციის მაქსიმალური წარმატებისთვის.

თუ დააკვირდები სამუშაო გარემოს, რაზე ლაპარაკობენ თანამშრომლები, როგორი ჟინით და მონდომებით ცდილობენ რაღაცა ახალი და მნიშვნელოვანი გააკეთონ კლიენტებისთვის, ამის მიხედვით შეიძლება ივარაუდო რამდენად წარმატებული მენეჯმენტი ჰყავს ორგანიზაციას და რამდენად წარმატებული იქნება ორგანიზაცია თვითონ.

იშვიათად, მაგრამ დგება მომენტი, როდესაც იმაზე უფრო მნიშვნელოვანი თუ რას შეცვლი და როგორ არის ის, რომ რამე შეცვალო საერთოდ, ოღონდ სწრაფად.

განსაკუთრებით კრიზისებშია ასე. მოქმედება, ცვლილებები ბევრად უფრო კარგ გარემოს ქმნის, მიუხედავად იმისა რამდენად გააზრებულია თითოეული ცვლილება, ვიდრე ბევრი ფიქრი და ბევრი მსჯელობა იმაზე თუ რისი გაკეთება ღირს და რისი არა.

მართალია ორგანიზაციები, რომლებიც ძირითადად ასე მუშაობენ ბევრ შეცდომას უშვებენ, მაგრამ ის, ვინც კრიზისებში ასე სწრაფ რეაგირებას ვერ ახერხებს, კრიზისიდან გამოსვლა უჭირს.

ხანდახან გვგონია, რომ სრულიად სამყარო გადაირია ჩვენს გარშემო, ადამიანებს ვერ ვცნობთ, უახლოესებიც კი გაუგებარ და მიუღებელ რაღაცებს აკეთებენ, გვგონია, რომ მარტო დავრჩით და არავის ჩვენი აღარ ესმის.

ასეთ დროს ყველაზე მართებულია დავინტერესდეთ ჩვენ ხომ არ გვაქვს რამე პრობლემა, იქნებ ჩვენ ავცდით სამყაროს, იქნებ ჩვენ შეგვეცვალა რაღაცა, რამაც გარემოს ჩვენს მიმართ დამოკიდებულების ცვლილება გამოიწვია. ან ყველაზე ხშირად როგორც ხდება ასეთ დროს, უბრალოდ გვეჩვენება ჩვენს მიმართ ადამიანებში ცვლილებები და საკმარისია დავმშვიდდეთ, ჩვენს თავში ჩავიხედოთ და ადამიანებიც ეგრევე იცვლებიან ჩვენს მიმართ.

როცა ორგანიზაცია არასაჭირო მოგებას იღებს ამას როგორც წესი, ან კლიენტების ხარჯზე აღწევს ან თანამშრომლების. ერთიც და მეორეც უფრო საზიანოა, ვიდრე ზარალი, რომელიც კარგად გაქვს გააზრებული, დათვლილი და ნაღდი ფულით უზრუნველყოფილი.

გაცილებით სწორია მოგების მართვა ისე, რომ კარგად გქონდეს განსაზღვრული მოგების რა მაჩვენებელია მინიმუმ საჭირო მესაკუთრეების ბედნიერებისთვის. დანარჩენი რესურსი კი სწორ ფასებზე, კადრების განვითარებაზე, მომხმარებლების ლოიალურობის გაზრდაზე და ბრენდის განვითარებაზე დახარჯო.

ასე იმავე მოგების უფრო მზარდად და დიდი ხნის განმავლობაში მიღების მეტი შანსი იქნება.

ინსაითის თემა შერჩეულია მკითხველის თხოვნით.

ბიზნესის დაწყებისას ხშირად შეცდომებს უშვებენ ყველაზე კრიტიკულ საკითხებში:

• დანიშნულების არასათანადო გააზრება – რა მისიას ემსახურება ორგანიზაცია, რა არის მთავარი ღირებულება რასაც ქმნის და როგორია ამ დანიშნულების განხორციელების გზა – აუცილებელია ამ სტრატეგიული საკითხების გააზრება. ხშირად ისე ხდება, რომ მხოლოდ ბიზნეს იდეით ნაკარნახევი 1-2 ტაქტიკური ნაბიჯის გააზრება ხდება და პირდაპირ მოქმედებაზე გადასვლა, რაც არც თუ იშვიათად შეიძლება ყურადღების, დროისა და რესურსის არასწორი მიმართულებით ხარჯვას ნიშნავდეს.
• ხარისხზე არასაკმარისი კონცენტრირება გრძელვადიანად –  როგორც ხშირად ხდება, ახალი პროდუქტი თუ მომსახურება გამორჩეულია ხარისხით, მაგრამ დროთა განმავლობაში ისეთი აღარ არის თავიდან რომ იყო. მომხმარებელიც უფრო მომთხოვნი ხდება და სულ უფრო მაღალი ხარისხის მოლოდინი აქვს. გაუმჯობესების შესაძლებლობების მუდმივი ძიება ახლადშექმნილი ბიზნესის გადარჩენისა და განვითარების უმთავრესი პირობაა.
• არასათანადო დაფასება ვისთან ერთადაც ზიხარ ნავში – თავიდან, როცა გუნდი ძალიან პატარაა თითოეულ ადამიანს უდიდესი ფასი აქვს. დროთა განმავლობაში გუნდი იზრდება, უფრო დიდ ამოცანებს ეჭიდება და თავდაპირველი შემადგენლობა სულ უფრო გამოცდილი და ძვირფასი ხდება. მათში ისეთი ცოდნაა დაგროვილი, რომელიც შეუცვლელია. მათი არასათანადო დაფასება, დემოტივირება და უარეს შემთხვევაში წასვლა გუნდიდან ძალიან მტკივნეული ხდება სტარტაპისთვის.

ბევრისგან გაიგებთ – მე რომ ამის უფლება მქონდეს ამას ვიზამდი, იმას ვიზამდი. ის, რაც ჩვენ მოვალეობაში შედის იმას ძალაუფლება იმდენად არ სჭირდება, რამდენადაც ინიციატივა. არავინ უშლის ვინმეს ინიციატივით გამოსვლას, მაგრამ იქაც კი, სადაც ამას მენეჯმენტი დიდი სიხარულით არ ხვდება ინიციატივით გამოსვლა სჯობს, მაინც არგამოსვლას.

უფრო ხშირად ინიციატივებს უშუალო ხელმძღვანელები ბლოკავენ, რომლებიც ალბათ (იმედია) ქვეცნობიერად ამაში საკუთარი ავტორიტეტის და გავლენის მიმართ საფრთხეს ხედავენ ზედა იერარქიაში.

მათი შიშით ინიციატივებით გამოსვლაზე უარის თქმა უფრო შეანელებს კარიერის განვითარებას. ასეთი უშუალო ხელმძღვანელის დროს ჯობია არ შევეპუოთ, არ მოვისვენოთ, დავაყენოთ ახალ-ახალი წინადადებები ჩვენი საქმე უკეთესად როგორ გაკეთდეს. ასეთ დროს, ალბათობა იმისა, რომ სწორი ადამიანები გაიგებენ და დაგვეხმარებიან ამ ინიციატივების განხორციელებაში უფრო მაღალია, ვიდრე ამის გარეშე კარიერის განვითარების ან უკეთესი თვითრეალიზაციის შანსი.

ზოგადადაც, რეალურად ორგანიზაციებს უფრო ის ადამიანები მარათავენ, ვინც არ ეპუება წინააღმდეგობებს და არ წყვეტს ინიციატივებით გამოსვლას, ვიდრე ისინი, ვისაც ძალაუფლება აქვს, მაგრამ არც თვითონ იჩენს ინიციატივას და სხვასაც უშლის მათ განხორციელებას.

ჩვენ საკონსულტაციო კომპანია ვართ და მუშაობის ოცმა  წელმა გვასწავლა, რომ თუ არ გეკითხებიან რჩევას, ჯობს არაფერი ურჩიო.

რაც არ უნდა ცხადად ხედავდე, რომ შესაძლებლობები იკარგება ან რაღაცა არასწორად კეთდება სანამ ადამიანი იმ დასკვნამდე მივა, რომ გკითხოს, ჯობს არაფერი უთხრა ამაზე. ვინაიდან ასეთ დროს ის, ვისაც ეს რჩევა შეიძლება სჭირდება, მაგრამ ამას სათანადოდ ჯერ ვერ ხვდება ან ვერ აფასებს, ვერც შენი თქმით მიიღებს და დაიჯერებს უფრო ადვილად ან სწრაფად.

უფრო მეტიც, შენმა ასეთმა რჩევამ შესაძლოა ის აგრესიულად განაწყოს შენს მიმართაც და იმ საკითხის მიმართაც კი, რომელზეც შენ მას უთხოვნელ რჩევას აძლევ.

როგორც ადამიანს, რომელსაც შიგნით აქვს პრობლემები და თავდაყირა უდგება გარშემო ყველაფერი, დალაგებაც მაშინვე იწყება ყველაფრის, როგორც კი შიგნით იწყებს თავის თავში მოწესრიგებას; ზუსტად ასე ხდება ორგანიზაციების შემთხვევაშიც. ყველა შიდა პრობლემა გაათმაგებულ პრობლემებს იწვევს გარეთ. ისევე როგორც შიგნით გადაწყვეტილი ყველა პრობლემა, იმავე პროპორციით იწვევს გარეთ არსებული პრობლემების მოგვარებას.

ჩერჩილზე ფილმს ვუყურებდით ამას წინათ, სადაც მთავარი გმირი ამბობს, თუ ადამიანს საკუთარი თავის შეცვლა არ შეუძლია, მაშინ ის ვერავის და ვერაფრის შეცვლას შეძლებსო. ალბათ ეს არის პრობლემების მოგვარების გასაღები უმრავლეს შემთხვევაში, ეძებო რა გაქვს შესაცვლელი შენში იმისთვის, რომ გარემოც შეიცვალოს შენს გარშემო.